Vandaag is het Koningsdag, alleen zitten we met z’n allen thuis. Geen vrijmarkten, geen Koningsnacht en geen fijne feestjes overdag. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vind het maar apart, vreemd en alles wat daar op lijkt. Toch wil ik het in deze blog naast Koningsdag = Woningsdag ook hebben over de afgelopen week. Er is afgelopen week toch weer het een ander gebeurd. Benieuwd wat? Lees dan vooral verder!
Oké, over vorige week. Allereerst skip ik de maandag en de dinsdag, want op die dagen is er gewoonweg niets spannends gebeurt. Maandag echt niets, en dinsdag was het werken en in de avond een ‘Ommetje’ met de bovenbuuf. De dagen erna sprong één gebeurtenis er echt uit.
Woensdag
Yess. Ik kan mijn rijbewijs opnieuw aanvragen. De goedkeuring van het CBR is binnen en ze nemen het advies van de keuringsarts over!
Hoezo is dat een punt? Nou hierom.
Ik weet niet meer of ik het er vorige week over heb gehad, maar vrijdag 17 april moest ik naar een neuroloog, niet mijn behandelend arts overigens, voor een CBR keuring. Waarom? Dat zit zo. Anderhalf jaar na mijn ongeluk kreeg ik te maken met een aanval. Later bleek dit een epileptische aanval te zijn. Ik schrok me destijds wezenloos, want dit had ik nog nooit meegemaakt. Tijdens die aanval viel ineens mijn spraak weg en kon ik geen enkel geluid meer uitbrengen. Daarnaast was het zicht in mijn rechteroog echt wazig. Uiteindelijk bleek die aanval voort te komen uit het littekenweefsel wat in mijn hoofd zit nadat ze na mijn ongeluk het stukje schedel weer hadden teruggeplaatst. De combinatie van stress, spanning en vermoeidheid triggert dat stukje littekenweefsel, waarna zo’n aanval ontstaat. Dus aan de medicijnen en alles.
2017: de 2e aanval
Dit ging precies een jaar goed, maar in 2017 kreeg ik na het sporten weer zo’n epileptische aanval. Het begon hetzelfde met een naar gevoel in mijn onderbuik, het wegvallen van de spraak, wazig zicht in mijn rechteroog. Ik was naar buiten gelopen om wat frisse lucht te krijgen en de aanval op die manier weg te laten ebben. Dat was de eerste keer succesvol, dus waarom zou het deze keer niet werken? Mijn hoofd dacht er anders over. Deze keer ging ik na geruime tijd toch knock-out. Ik werd de volgende ochtend wakker in het UMC Utrecht, erachter komende dat ik een nacht in coma was gehouden omdat ik maar niet uit die aanval kwam.
Deze aanval zorgde ervoor dat ik een jaar niet mocht rijden en als ik dat jaar verder aanvalsvrij zou blijven, ik mijn rijbewijs opnieuw mocht aanvragen. Ik zou dan eerst wel gekeurd moeten worden en er zou dan wel een code op het rijbewijs komen te staan en ik mocht dan maar 2 jaar rijden. Mits ik aanvalsvrij bleef. Gelukkig was het dat geval en kon ik 17 april naar de neuroloog om weer gekeurd te worden. Na dat bezoek ging ik, in mijn autootje, blij naar huis, want ik was goedgekeurd. De neuroloog had het advies aan het CBR gegeven dat ik weer voor 3 jaar mocht gaan rijden, mits ik natuurlijk aanvalsvrij zou blijven. Nu was de beslissing aan het CBR. Spannend!
Terug naar afgelopen woensdag..
Afgelopen woensdagochtend kreeg ik dus de beslissing van het CBR te horen. Ze hadden het advies van de keuringsarts overgenomen en ik kon mijn rijbewijs weer opnieuw aanvragen. Woohoo! Dus dezelfde dag na het werk de gemeente gebeld om een afspraak te maken voor de aanvraag en daarna naar een fotostudio in de buurt gelopen om nieuwe pasfoto’s te laten maken. Mijn vorige kon niet meer, want voor een nieuw identiteitsdocument, dus ook een rijbewijs, mag de foto niet ouder zijn dan een halfjaar.
Donderdag
Donderdagochtend moest ik natuurlijk eerst gewoon werken, maar aan het einde van de middag kon ik richting het stadskantoor fietsen om mijn rijbewijs opnieuw aan te vragen. Ook wel weer een dingetje trouwens. Na het ziek zijn, heb ik niet meer gefietst. Het wandelen ging nu goed, mits niet te ver, maar het fietsen. Brr hoe zou dat gaan, zou ik niet naar lucht hoeven happen? Want ja, rustig fietsen kan ik gewoonweg niet. Dus maar iets eerder weg, zodat ik aan het einde van de tocht even de tijd had om op adem te komen. Dat bleek niet voor niets! Ik merkte toch wel dat ik nog lichtelijk last had van de benauwdheid die past bij het coronavirus. Maar goed, het was de tocht meer dan waard. Het rijbewijs was aangevraagd en kan deze week opgehaald worden. Yess, weer 3 jaar verlost van keuringen op het gebied van CBR. Mits ik aanvalsvrij blijf natuurlijk.
Vrijdag
Vrijdag was het weer een gewone werkdag. Deze week werken was echt goed gegaan. Misschien was het tijd om het werken weer op te bouwen naar mijn volledige aantal van 16 uur? Nog maar even over nadenken dit weekend. Verder had ik nog een digitale vrijmibo met mijn collega’s, wat uitmondde in een spelletje Galgje. Gezellig!
Zaterdag & Zondag
Het weekend heb ik echt gebruikt om te herstellen en na te denken. Vanzelfsprekend heb ik weer een paar ‘Ommetjes’ gemaakt met mijn bovenbuuf en we kwamen erachter dat de ijssalon open was. Die kans konden we natuurlijk niet laten liggen! Op de terugweg hebben we dan ook een ijsje gehaald en die ofcourse met 1,5 meter afstand zittend opgegeten. Het wandelen doen we trouwens ook braaf op 1,5 meter afstand!
Daarnaast dus nagedacht dit weekend over het opbouwen van het werk. Ik heb besloten om komende week het werken weer volledig op te pakken. 16 uurtjes werken dus, 4 uur per ochtend. Om dat te kunnen heb ik wel wat dingen moeten schrappen voor deze week. Buiten het ophalen van mijn rijbewijs en de dagelijkste ‘Ommetjes’ heb ik niets gepland en ga ik ook niets plannen. Zo kan ik me deze week volledig focussen op het werk. Ik hoop zo dat dat allemaal goed komt en dat ik het allemaal weer aan kan. Fingers crossed!
Maandag: Koningsdag = Woningsdag
En dan is het vandaag, maandag, Koningsdag = Woningsdag. Via de televisie het ‘Wilhelmus’ zingen en vanmiddag om 16:00 uur proosten op de koning. Verder blijf ik lekker thuis. Deze vorm Koningsdag heeft ook wel weer een voordeel voor iemand met NAH. Omdat er geen feestjes, vrijmarkten en dat soort dingen zijn, heb ik geen last van FOMO (Fear Of Missing Out). Sowieso trek ik feestjes niet zo goed en heb ik een paar dagen nodig om daarvan te herstellen, maar als ze er niet zijn. Heerlijk. Nu zit heel Nederland in hetzelfde schuitje en vieren we het gezellig samen thuis. ‘Elk nadeel heb z’n voordeel’ zal ik maar zeggen. In ieder geval voor mij. Hoe vieren jullie Koningsdag = Woningsdag?