Zo het is klaar, done, finito. Na 9 jaar in Utrecht gewoond te hebben, ben ik vanaf oktober inwoner van Grunn. Van de ene grote stad, naar de andere en ook al is het geen Friesland, toch is het een fijn idee weer wat dichter bij mijn familie te wonen.
Maar serieus wat was ik, ondanks alle hulp, moe na zo’n dag verhuizen. De moeheid merkte ik vooral de week na de verhuizing. Vorige week woensdag had ik de eindinspectie van mijn studiootje en moest ik dus heen en weer rijden van Groningen naar Utrecht. Gelukkig wist ik dit van te voren en had ik me daar dus enigszins op voorbereid. Ik wist namelijk dat ik daarna tijd nodig zou hebben om weer energie te hebben voor andere dingen, maar hoeveel tijd? Geen idee. Dus ik had in mijn hoofd dat ik de heenreis in één ruk door zou rijden. Gewoon ’s ochtends vroeg weg, even rust als ik daar aankwam, de laatste dingetjes in de auto gooien en nog even stofzuigen. Ook had ik me voorgenomen de terugreis super rustig aan te doen en zo nu en dan een stop in te lassen. Even de benen strekken, wat drinken/eten of koffie halen. Zo gezegd, zo gedaan en ik moet zeggen, dat wierp z’n vruchten af. Maar toch was ik bekaf toen ik thuis kwam en op de een of andere manier went dat nooit. Ook terwijl ik dit schrijf voel ik me mentaal echt nog heel moe. Ook al is het 2 weken geleden dat ik ben verhuisd.
De dagen daarna..
De dagen na de verhuizing merkte ik dat ik nog steeds ongelooflijk moe was en dat ik niets gedaan kreeg. Ook al had ik nog veel dingen in mijn hoofd die nog gedaan moesten worden. Was opvouwen, boodschappen en er moesten nog wat dozen/kratten uitgepakt worden. Uiteraard lukte dat niet. In mijn hoofd is het de laatste paar weken echt een chaos en ik verlang echt naar rust nu, ook al kan ik die rust de een of andere manier niet echt vinden. Ik ben te druk in mijn hoofd en misschien blijft de moeheid nu ook meer aanwezig omdat ik de spanning en de stress van het verhuizen aan het kwijtraken ben. Ook ben ik mijn structuur een beetje kwijt, mijn dagelijkse doelen eigenlijk. Dus tijd om dat weer op te schrijven en er iets mee te doen. Let’s get that shit done.
Sorry dat dit een beetje een sombere blog is geworden, maar ook dit is wat NAH met je doet. Totale mentale vermoeidheid en ik moest dit gewoon echt even van me afschrijven. Volgende week wordt de blog vrolijker!