Hoogste tijd om jullie een update te geven na máánden. Waarom nu pas een update? Dat ga ik je nu vertellen!
Lees meer: Tijd voor een update – first de verhuizingHet laatste halfjaar was super stressvol, maar ook heel fijn. Want zoals de meesten wel weten: we zijn verhuisd! We wonen sinds eind augustus weer lekker in Friesland met rust en ruimte om ons heen. Precies wat we, en vooral ik, nodig hadden. De plek waar we nu wonen, geeft me minder stress in mijn hoofd, maar pff je wilt niet weten wat er aan vooraf ging..
Jaaa, natuurlijk willen jullie dat wel weten en dat weet ik ook. Want precies dat wil ik jullie ook vertellen, daar is deze blog immers voor bedoeld! Anyway, ik zal het proberen zoveel mogelijk in chronologische volgorde te bespreken, vanaf het moment dat het inpakken toch echt moest beginnen en hoe het er nu voor staat. Nu inmiddels alweer 9 maanden na D-Day.
Stress: Inpakken
Inpakken, ja het is dat het bij verhuizen hoort, maar hoe ga ik dat allemaal aanpakken zonder er gestresst van te raken? Ik bedacht iets geniaals, in ieder geval dat vond ik zelf. Een paar weken voor de geplande verhuisdatum begon ik al met inpakken. Verhuisdozen werden gehaald en alles wat we de laatste paar weken niet gebruikten, ging alvast in dozen. Met mezelf had ik afgesproken dat ik elke dag een doos in zou pakken. Maar je raadt het al.. dat lukte niet elke dag.. Geen probleem gelukkig! Het bleek dat ik genoeg tijd over had, dus ik was best trots op mezelf dat op het moment dat we de sleuteloverdracht hadden, alles zo ongeveer al in dozen zat! Totaal geen stress gehad eigenlijk, dikke win! Hoe anders was dat na de sleuteloverdracht..
Tussen sleuteloverdracht en D-Day
16 augustus 2022, de dag van de sleuteloverdracht. Eindelijk was het huis echt echt van ons! Na bij de notaris te zijn geweest, stonden met de sleutels en heel erg blut bij ons eigen nieuwe huis. Toen besefte ik alles voor de eerste keer pas echt. Hier zouden we ons leven samen verder opbouwen, terug op Fryske grûn. Het was echt, een droom was uitgekomen. En serieus, ik voelde ook daadwerkelijk mijn hoofd helderder worden. Rook de geur van gras, de natuur en ik hoorde vogels. Dat valt maar met 1 woord te beschrijven, of misschien 2: Geluk, Dankbaarheid. Maar toen..
Omdat de verhuisdatum eigenlijk best ongunstig was vanwege het werk van de wederhelft, hadden we besloten dat we snel gingen verhuizen. 16 augustus de sleutel, de 20e verhuizen. Oké, top, hoeveel gaan we in het huis doen, gaan we dingen verbouwen en waar en hoe en ja, niet dus. We hadden van te voren al besproken dat we in principe zo in het huis konden trekken en dat we ons in de week tussen de 16e en de 20e bezig zouden met het ‘woonklaar’ maken van de woonkamer, keuken, slaapkamer en het kantoor.
In die week hebben we echt super veel kunnen doen, met veel hulp van ouders (heel erg dankbaar voor) 😉
D-Day
De 20e van augustus 2022 (Jaa, I know, alweer bijna een jaar verder en dan nog deze blog..). Anyway: D-Day! Met hulp van mijn ouders en de liefste vrienden van de wederhelft (you know who you are ;-)) konden we alles in een mum van tijd overhevelen van Grunn naar Friesland. De dag ervoor hadden we samen besloten dat ik alleen mocht delegeren. Niet sjouwen, maar alleen zeggen waar alles heen moest etc. Zodat ik zo weinig mogelijk stress zou ervaren. Het was inderdaad goed voor de stress, maar de spanning was alsnog real. Plus ik had het idee dat ik een beetje nutteloos was. Iedereen was aan het sjouwen en ik stond daar maar met een vingertje te wijzen waar alles heen moest. Dat deed me wel wat en niet per se in positieve zin. Ja, positief in de zin van er werd me stress bespaard, maar ik voelde op dat moment meer negatieve emotie. Emotie dat ik bij de belangrijkste verhuizing van mijn leven, voor mijn gevoel, niet echt iets kon bijdragen. Op die dag, die mooie zonnige dag, was er toch een beetje bewolking, maar die bewolking kwam van mij, bestond in mijn hoofd. Helaas heb ik echt momenten gehad dat ik mijn tranen amper kon tegenhouden. Gelukkig besefte ik tegelijkertijd wel dat ik op deze manier misschien wat minder lang last zou hebben van vermoeidheid na de verhuizing.
The days after..
Dat laatste was in principe ook wel zo. Achteraf gezien denk ik dat we de aanloop naar de verhuizing echt goed uitgedacht hebben. Dus vroeg beginnen met inpakken, de week voor de verhuizing al in het huis slapen en de dag voor de verhuizing niets doen, heeft uiteindelijk wel gewerkt. Neemt niet weg dat ik sowieso nog wel moe was, maar wel minder dan van te voren verwacht. De echte vermoeidheidsklap kwam eigenlijk pas een maand later en dat wijt ik aan dat ik na de verhuizing door ben gegaan. Als in meteen weer gaan werken, tussendoor alles uitpakken etc. Heb weinig tot geen rust gehad, wat ik later echt wel merkte. Een goed leermoment dus weer!
Oké, ik kan hier nog veel meer over schrijven, maar voor nu laat ik het hierbij. Misschien dat ik er op een later moment iets dieper op in ga, want ik heb nu het idee dat ik het allemaal heel oppervlakkig opschrijf.
In ieder geval, de komende tijd wil ik weer iets meer gaan schrijven, want er is inmiddels alweer zoveel gebeurd. Het schrijven moet nodig weer opgepakt worden! Tot snel 😀