Moeilijke momenten van de laatste tijd

De laatste weken, maanden ken ik wat moeilijke momenten. Zeker wat betreft mentale energie. Toch zijn er ook lichtpuntjes die eraan komen! Ik bespreek deze week beide met jullie.

Het moeilijke moment

Laten we dan maar beginnen met het moeilijkere gedeelte. Zoals in een eerdere blog al benoemd, heb ik de laatste tijd veel behoefte aan rust en vind ik dat moeilijk om toe te laten, waar ik weer onzeker van word. Gelukkig is daar de laatste weken meer ruimte voor ontstaan. Ik ben eigenlijk een maand lang niet echt thuis in Groningen geweest. Een paar weekjes in Braboland en een paar weken op het huis van mijn ouders gepast toen zij op vakantie waren. Allebei de keren dus lekker in de rust, aangezien beide plekken lekker op het platteland waren. In deze weken is er meer ruimte in mijn hoofd ontstaan, zodat ik beter kon nadenken over hoe ik mijn rustmomenten weer kan inplannen op een dag/week.

Alleen het moeilijkste van de laatste tijd is iets wat ik even van me af moet schrijven. Ik weet niet of jullie het wel eens meemaken of zien: medelijden. Gelukkig maak ik het zelf niet al te vaak mee, maar een paar weken geleden voor het eerst wel weer. Misschien komt het omdat het al een aantal jaar geleden was dat ik deze persoon had gezien, maar die blik van medelijden, shit he..

Medelijden: nee alsjeblieft niet

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het helemaal niet erg om te antwoorden op de vraag hoe het met me gaat en met mijn NAH. Zeker als je elkaar al tig jaar niet hebt gezien. Helemaal prima en begrijpelijk, maar serieus een blik van medelijden hoeft van mij niet. Aan de ene kant snap ik het, want het is niet niks wat ik de laatste jaren heb meegemaakt allemaal door een stom ongeluk. Aan de andere kant is het bijna 9 jaar geleden en ik kan me amper meer herinneren hoe ik mijn leven leefde voor mijn hersenletsel. Zo erg heb ik er, gelukkig, al mee leren leven.

Hoewel die desbetreffende middag en avond wanneer dit gebeurde echt heel gezellig, leuk en (verrassend) heel vermoeiend was, was dit echt een klote moment. Achteraf gezien dan. Ook al was de intentie goed.

Eerste keer

Dit was echt de eerste keer dat dat medelijden zo duidelijk meemaakte. Medelijden is alleen echt niet nodig! Ja, NAH is shit en ja, je moet er elke dag mee zien te dealen wat soms moeilijk gaat. Alleen heeft het me ook zoveel moois gebracht. Dingen die ik anders waarschijnlijk nooit had meegemaakt of nooit had gedaan. En een grote uitspraak misschien: ik zou het eigenlijk niet meer anders willen. Oké, het grootste gedeelte dan, de mentale vermoeidheid en de overprikkeling kunnen me gestolen worden 😉

Even kort de leuke dingen

Groot nieuws eigenlijk. Mijn vriend en ik gaan verhuizen naar ja, ja…. het platteland!! We hebben daar per toeval ons droomhuisje gevonden, waarvan we dachten dat we het nooit zouden kunnen krijgen. De volgende blog vertel ik er meer over, maar ik wilde toch met een positieve noot afsluiten. Later dus meerrrr! Houd de blog & de Instagram pagina in de gaten..

---